« نکره و معرفه »

اسم از نظر اینکه برای ما شناخته شده باشد یا نباشد به دو نوع تقسیم می شود : نکره و معرفه

1) اسم نکره : به اسم هایی که بر شخص یا شیء           نا مشخص دلالت دارند « نکره » می گویند و علامت آن معمولاً تنوین ( –ٌ–ً–ٍ )  است .       مثال :  رَجُلٌ - کتاباً‌ - شَجرَةٍ‌

نکته1 : بعضی از اسمهای اشخاص مذکّر تنوین می گیرند ولی نکره نیستند و معرفه         می باشند .             مثال : مُحمَّــدٌ – عَلیّاً – سَعیدٍ

نکته2 : هر اسمی جز اسم های علم اگر تنوین داشته باشد، نکره است .

<2) اسم معرفه : به اسم هایی که بر شخص یا شیء مشخصی دلالت دارند « معرفه می گویند .

اقسام معارف:

1- اسم علم 2 ـ ضمیر 3 ـ اسم اشاره 4  ـ اسم موصول 5 ـ معرفه به ال                       6ـ معرفه به اضافه

1- اسم علـم : به اسمهایی گفته می شودکه مخصوص یک شخص یا یک مکان و یا یک شیء بخصوص باشد.     مانند:   مُحمَّد‌ - فاطِمة – إِیران- إِصفهان - کارون

نکته : نام شخص « مذکّر و مؤنّث » ، نام شهر ، کشور ، قارّه ، رود ، دریا و کوه بعنوان اسم علم می باشد .

2- ضمیر : ضمیر به دو شکل به کار می رود:  1- ضمیر منفصل  2- ضمیر متّصل

1- ضمیر منفصل : این ضمیر خود نیز به دو شکل تقسیم می شود :

الف) ضمیر منفصل رفعی (مرفوعی) :

  ((هـُـوَ، هِـــیَ، هُما، هُمْ، هُــنَّ، أَنْتَ، أَنْتِ، أَنْتُما، أَنْتُمْ، أَنْتُنَّ، أَنا، نَحْـنُ ))

ب) ضمیر منفصل نصبی (منصوبی):

(( إِیّاهُ،‌ إِیّاهـا، إِیّاهُما، إِیّاهُمْ، إِیّاهُنَّ،‌ إِیّاکَ، إِیّاکِ، إِیّاکُما، إِیّاکُمْ، إِیّاکُنَّ، إِیّای، إِیّانـا ))

2- ضمیر متّصل : ضمیرهای متّصل نیز به دو شکل به کار می روند :

الف) ضمیر متّصل رفعی (مرفوعی) :

درفعل ماضی ، مضارع و امر : ( ا، و، ن، تَ، تُما، تُمْ، تِ، تُنَّ، تُ، نا، ی )

ب) ضمیر متصل نصبی و جرّی : 

(( هُ،‌ هـا، هُما، هُمْ، هُنَّ، کَ، کِ، کُما، کُمْ، کُنَّ، ی، نـا ))

3- اسم اشاره : به دو شکل به کار می رود :

الف) اسم اشار ه به نزدیک :       هذا                   هذِه  

                             هذانِ - هذَینِ      هاتانِ-  هاتَینِ

                                                 هؤُلاءِ

ب) اسم اشاره به دور:            ذلکَ                   تِلکَ

                             ذانِکَ - ذَینِکَ        تانِکَ - تَینِکَ

4- موصول : به دو شکل به کار می رود:

الف) اسم موصول خاص :                اَلَّذِی                       اَلَّتِی

                                               اَللَّذانِ- اَللَّذَیْنِ         اَلَّلتانِ – اَللَّتَیْنِ

                                                       اَلَّذِینَ                       اَللَّاتِی

ب) اسم موصول عام (مشترک) :  « مَــنْ » =  برای عاقل  و « ما » =  برای غیر عاقل

5- معرفه به ال : هر گاه  به اوّل اسم نکره ای «ال» اضافه کنیم آن اسم  به معرفه تبدیل       می شود که به آن« معرفه به ال » می گویند و هیچگاه تنوین نمی گیرد .

مثال : اَلْ+ کِتابٌ‌ = اَلْکِتابُ  

6- معرفه به اضافه : هر گاه اسم نکره ای به یکی از اسم های معرفه اضافه شود آن اسم نکره به معرفه تبدیل می شود که به آن « معرفه به اضافه » می گویند .

 مثال :کِتابٌ + اَلتِّلمِیذ : کِتــابُ التِّلمِیــــذِ

                                    معرفه به اضافه     معرفه به ال

نکته  :  اسمی که معرفه به اضافه می باشد، هیچگاه « ال و تنوین » نمی گیرد .

راههای معرفه کردن اسم نکره :

الف) اضافه کردن « ال » : ال + نکره =  معرفه          

مثال : اَلْ + طالِب = اَلطَّالِب

ب) اضافه شدن به یک اسم معرفه :

نکره + معرفه = معرفه  

مثال : کِتاب + اَلْمُعَلِّم = کِتابُ الْمُعَلِّمِ   /  کِتاب + کَ = کِتابُکَ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: